قطب الدین نورالدین شاه نعمت الله ولی از اقطاب بزرگوار وعرفای مشهور قرن هشتم ونهم هجری است. که چراغ تصوف را در عصر خود فروغ تازه ایی بخشید وبه نیکو ترین وجه روشن نگاه داشت . وهمه ی پیروان طریقت را تحت الشعاع مکتب خود قرار داد.
وی در حقیقت احیا کننده طریقه محمدی ، در ممالک اسلامی به خصوص در ایران وهندوستان بود وسلسله ای که به نام اوبود ، توانست در قرن 12هجری ، طریقت محمدی را مجددا احیا وتشنه لبان وادی عرفان را در این سرزمین سیراب کند .
جناب شاه نعمت الله در روز دوشنبه چهاردهم ربیع الاول 731 هجری قمری در شهر حلب متولد شد . والدش اقای میر عبدلله از بزرگان قوم عرب ومرشدان وقت بود ومادرش از خوانین فارس . نسبت وی با نوزده واسطه به حضرت رسول(ص) میرسد چنان که خود گفته است : نوزدهم جد من، رسول خداست اشکار است ،نیست پنهانیوی در ذکر نسب خود به پیامبر اجداد خویش را بدین ترتیب نام برده است.
میر عبدالله بن محمد بن میر عبدالله بن کمال الدین یحیی بن هاشم بن موسی بن جعفر بن صالح بن میر حاتم بن سید علی بن ابراهیم بن سید علی کاشانی فرزند میر محمد بن سید اسماعیل بن ابی عبدالله بن محمد باقر فرزند حضرت علی بن حسین (رضی الله عنه).

شاه نعمت الله ولی یکی از شاعران و عارفان بزرگ ایران میباشد.

امروزه این بزرگواررا باسلسله نعمت اللهی که به وجود امده است بیشتر میشناسند

زیر شاخه های این سلسله در بلوچستان عبارتند از:

1.رئیسی:جالق-کله گان سراوان-سرباز و غیره.

2.شهلی بر(شاه ولی بر):این طایفه بیشتر در خاش و ایرانشهر هستند.

3.نعمت اللهی:این طایفه در سرتاسر ایران پخش شده اند (بلوچستان ایران پاکستان و افغانستان ).

4.میرگل زهی :این قوم بیشتر در ایراندگان و خاش و اقلیت کمی در ایرانشهر هستند.